Kto z nas tego nie robi, nie mówi do swojego pupila psa, ou un chat? W tym filmie jest jasno powiedziane, że występujący w nim psiak rozumie 150 mots, więc nie jest to czynność całkowicie bezsensowna. De plus, bien sûr, il joue ici un rôle thérapeutique, quand le personnage principal, interprété par Ewan McGregor, oprowadza psa po jego nowym domu, le traite comme un colocataire à part entière. Mówię o filmie ‚Beginners’, image maintenant il y a quatre ans, autorem jest Mike Mills znany z ‚Rodzinki’. L'auteur, bo odpowiada w pełni zarówno za reżyserię, jak i za scenariusz. Nie wiem jak to się stało, że dopiero teraz obejrzałam ten film, ale w tym przypadku, certainement mieux vaut tard que jamais.
Je pense, że film napisany jest świetnie. Des dialogues non forcés ont résulté, że miałam wrażenie podglądania prawdziwych ludzi a wyważone słowa wypowiadane przez bohaterów, non seulement construit l'authenticité des personnages, ale miałam też uczucie, że w końcu słucham rozmów, ça veut vraiment dire quelque chose. W wielu filmach słyszy się dialogi totalnie bezsensowne, comme inventé par des scénaristes, tylko po to by zapchać czymś scenę. Le film est fragile, satisfait, szukałam długo właściwego określenia i idealne, które przyszło mi na myśl, to przeuroczy. Si quelqu'un recherche une action rapide, ou un mélodrame bon marché, to zdecydowanie zbłądził. Ce film, to urocza opowieść z wieloma tematami na tapecie. Próba opowiedzenia o starości, solitude, o umieraniu, o próbowaniu i o początkach. Mimo że ‚Debiutanci’ to opowieść na pozór lekka i przyjemna, podana w subtelny sposób, to historia momentami przygnębiająca i zwyczajnie smutna.
Sam pomysł na film buduje jego wyjątkowość. Historia opowiedziana jest w poszatkowany, façon non chronologique, ciągłe mieszanie się rzeczywistości ze wspomnieniami bohatera, ils intensifient encore plus le sentiment d'être perdu, próbę poradzenia sobie z codziennością. A ta codzienność, comme il s'avère, peut être très pervers. Le père du personnage principal, joué par le brillant Christopher Plummer, który mógł bardzo łatwo tą postać przekoloryzować, ce qu'il ne fait pas, postanawia po śmierci małżonki, z którą wiódł poprawne, przyzwoite ale pozbawione namiętności życie, wyznać przed synem jaka jest jego prawdziwa natura. W bardzo dojrzałym wieku postanawia cieszyć się swoją seksualnością i w końcu czuć się sobą. Syn-Olivier, to postać stonowana, en sourdine, próbująca się uporać ze śmiercią obojga rodziców a jednocześnie próbująca zbudować coś nowego z przypadkowo poznaną dziewczyną. Leurs premières scènes ensemble, próby komunikacji przy pomocy kartki papieru i ten uroczy akcent aktorki, to zwiastun czegoś obiecującego.
Film opowiada o akceptacji, o pożegnaniach i odchodzeniu najbliższych z naszego życia ale też o budowaniu nowych relacji. j'ai un ressenti, że porusza tak wiele wątków, saturé de contenu important, że dosłownie należałoby obejrzeć obraz parokrotnie, by nic nie umknęło naszej uwadze i by móc czerpać z filmu jak najwięcej.
Parlez au chien.
