Les séries sont-elles meilleures que les longs métrages?
Les séries connaissent une véritable renaissance. Budgets élevés, acteurs célèbres, których dotąd można było oglądać tylko w hollywoodzkich produkcjach. To wszystko mam wrażenie zmieniło się od momentu premiery Prison Break, który nie tylko zmienił sposób opowiadania telewizyjnych historii, ale też podejście do nich. W dzisiejszym tekście chciałbym wymienić kilka zalet (spécifiquement trois), którymi charakteryzują się telewizyjne opowieści i dzięki którym wygrywają w konfrontacji z kinowymi ekranami.
La profondeur du personnage
Imaginons, że historia Dextera Morgana, tueur en série est une adaptation cinématographique du livre. W ciągu dwóch godzin trzeba pokazać genezę postaci, jej relacje z rodziną, une grande enquête sur un geek, którego Dexter chce zlikwidować… I już praktycznie wykorzystaliśmy limit czasowy. Postać poznalibyśmy szczątkowo i nie zobaczylibyśmy wszystkich rytuałów Dextera. Prawdopodobnie skończyłoby się na sequelu filmu, żeby dopowiedzieć resztę.
W serialowych opowieściach z kolei mamy zazwyczaj przynajmniej dziesięć odcinków żeby poznać jakąś postać, regarde comment il se comporte, quels motifs la poussent. Zwłaszcza jeśli jest to główny bohater. Une entente, powiecie że są takie twory jak Gra o Tron, où il y a beaucoup de personnages, a wątki mnożą się jak myszy. Juste, czy w trakcie całej serii nie poznaliście dość dokładnie postaci Tyriona, Cersei lub Aryi? Exactement, na takie zobrazowanie ich losów potrzebne by pewnie była cała długa seria filmów kinowych.
Vous avez peut-être regardé Daredevil? NON, nie tę szmirę z Benem Affleckiem, tylko jedynego prawilnego Daredevila z Netflixa. Là, vous pouvez voir comment le personnage de Matt se développe, szuka nowych dróg na walkę z niesprawiedliwością, a jego konfrontacje z Fiskiem są rozłożone w czasie. Dzięki temu w serialowych intrygach można zarysować obie strony konfliktu, gdy w kinowych obrazach mam wrażenie poznajemy lepiej tylko pozytywnych bohaterów, a antagoniści pojawiają się tylko żeby siać chaos.
j'ai aussi une impression, że z postaciami z serii telewizyjnych buduje się mocniejsza więź. Spędzamy z nimi więcej czasu i tak jak pisałem wcześniej, on apprend à mieux les connaître. Dowiadujemy się jakiś szczegółów z ich wcześniejszego życia, ces personnages deviennent un peu plus vivants. Oui, il y a aussi la question d'agir, ale powiem Wam, że naprawdę czuję większą sympatię do takiego Ricka Castle’a (kto nie zna serialu „Castle” z jego udziałem, laisse faire) niż do jakiegokolwiek bohatera z hollywoodzkich filmów sensacyjno-detektywistycznych.
Świat to nie jest bajka
Le dernier long métrage, który naprawdę mną wstrząsnął jeśli chodzi o pokazanie brudu świata było Siedem. Historia dwóch policjantów i psychopatycznego mordercy, który wybiera swoje ofiary według listy siedmiu grzechów głównych. Tamte obrazy naprawdę zapadają w pamięć. Sang, La pluie new-yorkaise, saleté omniprésente. Tymczasem spośród seriali dość łatwo w ostatnich latach znaleźć takie produkcje, qui a montré, że świat nie jest przyjemnym miejscem. I to w dość dosadny sposób.
Exemples? Vrai détective (première saison), où le côté obscur de la Louisiane est montré. A śledztwo zahaczało zarówno o podejrzane grupy religijne, cultes mystérieux, a także tamtejszy półświatek. j'ai eu l'impression de le regarder, że wszystko się lepi od ludzkiej niegodziwości oraz zwierzęcych instynktów. Z kolei ofiary morderstw ukazywano w zdehumanizowany sposób, que faisait-on, że widmo mordercy, który gdzieś tam jest, il devenait encore plus sombre.
Nous avons aussi Hannibal, który ukazuje okrucieństwo praktycznie w artystyczny sposób. Krew i ludzkie wnętrzności to element praktycznie całego odcinka. Tutaj nie budzi to jakoś obrzydzenia, est un moyen d'expression. Gdy w kinach ze względu na ograniczenia wiekowe krwi się unika, a jeśli już się pojawia w podobnych ilościach co w serialu NBC, to jest to raczej jakiś słaby film gore. I tutaj Mads Mikkelsen i spółka łamią pewną barierę jeśli chodzi o obrazowanie świata zbrodni.
Mógłbym wspomnieć jeszcze o nagości, a tej zwłaszcza w produkcjach Starz i HBO jest sporo. Zwłaszcza w Spartacusie, Grze o Tron, True Blood i Black Sails. Także w tym aspekcie twórcy też przestali się krygować i jeśli na ekranie mają się pojawić kobiece piersi, bo bohater serialu o piratach właśnie zawitał do domu uciech, to wiedzcie że aktorka nie zostanie wykadrowana od szyi w górę. Nie wiem czy to wpływa jakoś na artystyczne walory tych produkcji, ale na estetyczne jak najbardziej.
La durée de la séance
Une sorte de chose prosaïque, ale ile odcinków seriali ostatnio obejrzeliście, a ile filmów? A jeśli już oglądaliście jakiś pełnometrażowy obraz, to ile podejść wymagał? Exactement, nous sommes occupés, mało czasu na wszystko. Alors ces 45-50 minut spędzone z nowym epizodem ulubionej serii to nie jest jeszcze tak dużo. Zawsze to czas poniżej jednej godziny. To też taka mała zaleta tego medium. À droite, że czasem plany obejrzenia jednego odcinka przeradzają się w kilkugodzinny maraton, ale no cóż. Nous ne sommes que des humains.
Pour moi, les séries sont devenues partie intégrante de ma vie. Je suis les agendas du premier ministre, pièces moulées, a także zapowiedzi nowych serii. W pewnym momencie miałem na koncie aż dwanaście różnych produkcji, które aktualnie emitowano i nadrabiałem zaległości w weekendy. ça s'est un peu relâché maintenant, zwłaszcza że środek lata to pora na te mniej sławne serie. A z tych gorąco polecam Wam chociażby Raya Donovana, niby po prostu serial dramatyczny, ale jednak jest w nim coś przyciągającego.
Les séries sont-elles meilleures que les longs métrages?
