Die Serien erleben eine wahre Renaissance. Hohe Budgets, Berühmte Schauspieler, których dotąd można było oglądać tylko w hollywoodzkich produkcjach. To wszystko mam wrażenie zmieniło się od momentu premiery Prison Break, który nie tylko zmienił sposób opowiadania telewizyjnych historii, ale też podejście do nich. W dzisiejszym tekście chciałbym wymienić kilka zalet (konkret drei), którymi charakteryzują się telewizyjne opowieści i dzięki którym wygrywają w konfrontacji z kinowymi ekranami.
Die Tiefe des Charakters
Stellen wir uns vor, że historia Dextera Morgana, Serienmörder ist eine filmische Adaption des Buches. W ciągu dwóch godzin trzeba pokazać genezę postaci, jej relacje z rodziną, eine große Untersuchung über einen Geek, którego Dexter chce zlikwidować… I już praktycznie wykorzystaliśmy limit czasowy. Postać poznalibyśmy szczątkowo i nie zobaczylibyśmy wszystkich rytuałów Dextera. Prawdopodobnie skończyłoby się na sequelu filmu, żeby dopowiedzieć resztę.
W serialowych opowieściach z kolei mamy zazwyczaj przynajmniej dziesięć odcinków żeby poznać jakąś postać, mal sehen wie er sich verhält, welche Motive sie antreiben. Zwłaszcza jeśli jest to główny bohater. Vereinbarung, powiecie że są takie twory jak Gra o Tron, wo es viele Charaktere gibt, a wątki mnożą się jak myszy. Nur, czy w trakcie całej serii nie poznaliście dość dokładnie postaci Tyriona, Cersei lub Aryi? exakt, na takie zobrazowanie ich losów potrzebne by pewnie była cała długa seria filmów kinowych.
Vielleicht haben Sie Daredevil gesehen? NEIN, nie tę szmirę z Benem Affleckiem, tylko jedynego prawilnego Daredevila z Netflixa. Dort sieht man, wie sich Matts Charakter entwickelt, szuka nowych dróg na walkę z niesprawiedliwością, a jego konfrontacje z Fiskiem są rozłożone w czasie. Dzięki temu w serialowych intrygach można zarysować obie strony konfliktu, gdy w kinowych obrazach mam wrażenie poznajemy lepiej tylko pozytywnych bohaterów, a antagoniści pojawiają się tylko żeby siać chaos.
Ich habe auch einen Eindruck, że z postaciami z serii telewizyjnych buduje się mocniejsza więź. Spędzamy z nimi więcej czasu i tak jak pisałem wcześniej, wir lernen sie besser kennen. Dowiadujemy się jakiś szczegółów z ich wcześniejszego życia, diese Charaktere werden etwas lebhafter. Ja, Es gibt auch das Problem der Schauspielerei, ale powiem Wam, że naprawdę czuję większą sympatię do takiego Ricka Castle’a (kto nie zna serialu „Castle” z jego udziałem, lass es kompensieren) niż do jakiegokolwiek bohatera z hollywoodzkich filmów sensacyjno-detektywistycznych.
Świat to nie jest bajka
Der letzte Film in voller Länge, który naprawdę mną wstrząsnął jeśli chodzi o pokazanie brudu świata było Siedem. Historia dwóch policjantów i psychopatycznego mordercy, który wybiera swoje ofiary według listy siedmiu grzechów głównych. Tamte obrazy naprawdę zapadają w pamięć. Blut, New Yorker Regen, allgegenwärtiger Schmutz. Tymczasem spośród seriali dość łatwo w ostatnich latach znaleźć takie produkcje, was zeigte, że świat nie jest przyjemnym miejscem. I to w dość dosadny sposób.
Beispiele? Wahrer Detektiv (erste Saison), wo die dunkle Seite von Louisiana gezeigt wird. A śledztwo zahaczało zarówno o podejrzane grupy religijne, geheimnisvolle Kulte, a także tamtejszy półświatek. Ich hatte einen Eindruck, als ich es sah, że wszystko się lepi od ludzkiej niegodziwości oraz zwierzęcych instynktów. Z kolei ofiary morderstw ukazywano w zdehumanizowany sposób, was tat, że widmo mordercy, który gdzieś tam jest, es wurde noch dunkler.
Wir haben auch Hannibal, który ukazuje okrucieństwo praktycznie w artystyczny sposób. Krew i ludzkie wnętrzności to element praktycznie całego odcinka. Tutaj nie budzi to jakoś obrzydzenia, ist ein Ausdrucksmittel. Gdy w kinach ze względu na ograniczenia wiekowe krwi się unika, a jeśli już się pojawia w podobnych ilościach co w serialu NBC, to jest to raczej jakiś słaby film gore. I tutaj Mads Mikkelsen i spółka łamią pewną barierę jeśli chodzi o obrazowanie świata zbrodni.
Mógłbym wspomnieć jeszcze o nagości, a tej zwłaszcza w produkcjach Starz i HBO jest sporo. Zwłaszcza w Spartacusie, Grze o Tron, True Blood i Black Sails. Także w tym aspekcie twórcy też przestali się krygować i jeśli na ekranie mają się pojawić kobiece piersi, bo bohater serialu o piratach właśnie zawitał do domu uciech, to wiedzcie że aktorka nie zostanie wykadrowana od szyi w górę. Nie wiem czy to wpływa jakoś na artystyczne walory tych produkcji, ale na estetyczne jak najbardziej.
Die Länge der Sitzung
Irgendwie prosaisch, ale ile odcinków seriali ostatnio obejrzeliście, a ile filmów? A jeśli już oglądaliście jakiś pełnometrażowy obraz, to ile podejść wymagał? Exakt, Wir sind beschäftigt, mało czasu na wszystko. Also diese 45-50 minut spędzone z nowym epizodem ulubionej serii to nie jest jeszcze tak dużo. Zawsze to czas poniżej jednej godziny. To też taka mała zaleta tego medium. Rechts, że czasem plany obejrzenia jednego odcinka przeradzają się w kilkugodzinny maraton, ale no cóż. Wir sind nur Menschen.
Serien sind für mich zu einem festen Bestandteil meines Lebens geworden. Ich folge den Kalendern des Premierministers, Gussteile, a także zapowiedzi nowych serii. W pewnym momencie miałem na koncie aż dwanaście różnych produkcji, które aktualnie emitowano i nadrabiałem zaległości w weekendy. Mittlerweile hat es sich etwas gelockert, zwłaszcza że środek lata to pora na te mniej sławne serie. A z tych gorąco polecam Wam chociażby Raya Donovana, niby po prostu serial dramatyczny, ale jednak jest w nim coś przyciągającego.
Sind Serien besser als Filme in voller Länge?
