Kto z nas tego nie robi, nie mówi do swojego pupila psa, oder eine Katze? W tym filmie jest jasno powiedziane, że występujący w nim psiak rozumie 150 Wörter, więc nie jest to czynność całkowicie bezsensowna. Außerdem spielt es hier natürlich eine therapeutische Rolle, wenn die Hauptfigur, gespielt von Ewan McGregor, oprowadza psa po jego nowym domu, behandelt ihn wie einen vollwertigen Mitbewohner. Mówię o filmie ‚Beginners’, Bild jetzt vor vier Jahren, autorem jest Mike Mills znany z ‚Rodzinki’. Der Autor, bo odpowiada w pełni zarówno za reżyserię, jak i za scenariusz. Nie wiem jak to się stało, że dopiero teraz obejrzałam ten film, ale w tym przypadku, auf jeden Fall besser spät als nie.
Ich betrachte, że film napisany jest świetnie. Es entstanden ungezwungene Dialoge, że miałam wrażenie podglądania prawdziwych ludzi a wyważone słowa wypowiadane przez bohaterów, baute nicht nur die Authentizität der Charaktere aus, ale miałam też uczucie, że w końcu słucham rozmów, das hat wirklich was zu bedeuten. W wielu filmach słyszy się dialogi totalnie bezsensowne, wie von Drehbuchautoren erfunden, tylko po to by zapchać czymś scenę. Der Film ist zerbrechlich, befriedigt, szukałam długo właściwego określenia i idealne, które przyszło mi na myśl, to przeuroczy. Falls jemand eine rasante Action sucht, oder ein billiges Melodram, to zdecydowanie zbłądził. Dieser Film, to urocza opowieść z wieloma tematami na tapecie. Próba opowiedzenia o starości, Einsamkeit, o umieraniu, o próbowaniu i o początkach. Mimo że ‚Debiutanci’ to opowieść na pozór lekka i przyjemna, podana w subtelny sposób, to historia momentami przygnębiająca i zwyczajnie smutna.
Sam pomysł na film buduje jego wyjątkowość. Historia opowiedziana jest w poszatkowany, nicht chronologische Weise, ciągłe mieszanie się rzeczywistości ze wspomnieniami bohatera, sie verstärken das Gefühl der Verlorenheit noch mehr, próbę poradzenia sobie z codziennością. A ta codzienność, wie sich herausstellt, kann sehr pervers sein. Der Vater der Hauptfigur, gespielt von dem brillanten Christopher Plummer, który mógł bardzo łatwo tą postać przekoloryzować, was er nicht tut, postanawia po śmierci małżonki, z którą wiódł poprawne, przyzwoite ale pozbawione namiętności życie, wyznać przed synem jaka jest jego prawdziwa natura. W bardzo dojrzałym wieku postanawia cieszyć się swoją seksualnością i w końcu czuć się sobą. Syn - Oliver, to postać stonowana, stummgeschaltet, próbująca się uporać ze śmiercią obojga rodziców a jednocześnie próbująca zbudować coś nowego z przypadkowo poznaną dziewczyną. Ihre ersten gemeinsamen Szenen, próby komunikacji przy pomocy kartki papieru i ten uroczy akcent aktorki, to zwiastun czegoś obiecującego.
Film opowiada o akceptacji, o pożegnaniach i odchodzeniu najbliższych z naszego życia ale też o budowaniu nowych relacji. ich habe ein Gefühl, że porusza tak wiele wątków, vollgepackt mit wichtigen Inhalten, że dosłownie należałoby obejrzeć obraz parokrotnie, by nic nie umknęło naszej uwadze i by móc czerpać z filmu jak najwięcej.
Sprich mit dem Hund.
