Każdy z nas musi umrzeć. Smutne to jest, ale nieuniknione. Nie każdemu jednak danym było wydać ostatnie tchnienie spokojnie, we własnym łóżku. Podane niżej przykłady najdobitniej świadczą o tym, jak różne bywają drogi przenoszenia się na tamten świat, niejednokrotnie przy pomocy „życzliwych bliźnich”.
1. Ryszard Lwie Serce
2. Bona Sforza
3. Albert I belgijski
4. Jan Huss
5. Paweł I
6. Władysław Sikorski
7. Romuald Traugutt
8. Samuel Zborowski
9. Robert Scott
10. Jerzy Dózsa
Odpowiedzi:
1. Z całkiem błahego powodu poróżnili się z sobą król Ryszard Lwie Serce i jego wasal, wicehrabia Limoges. Chodziło o to, że król zażądał od wicehrabiego znalezionej przezeń r>.a polu złotej ozdoby z czasów rzymskich. Wasal się obraził, doszło do wojny. Oblegając zamek Chalus, Ryszard został zraniony strzałą, co spowodowało zakażenie. Król zmarł pod swym namiotem 6 kwietnia 1199 r.
2- Bona Sforza po śmierci Zygmunta Starego, na skutek niesnasek z synem, wyjechała w 1556 r. do Włoch. Padła ofiarą swojego doradcy Pappacody, który stara! się ją namówić do cesji dóbr włoskich na rzecz Filipa II hiszpańskiego. Kiedy Bona chciała wrócić do Polski nie spełniwszy jego żądań, Pappa-coda polecił ją otruć nadwornemu lekarzowi. Zmarła 19 listopada 1557 r.
3. Albert I, król Belgii, podczas I wojny światowej walczył na czele armii przeciw Niemcom. Wyparty z kraju, kontynuował wojnę we Francji, pozostając cały czas przy armii belgijskiej. Nieugiętością i męstwem zyskał sobie ogromną popularność. W roku 1934 zabił się w czasie spinaczki, spadłszy ze skały koło Namur.
4. Jan Hus, profesor teologii, a zarazem wymowny kaznodzieja, powstając na zepsucie bogatego duchowieństwa zjednał sobie wielką popularność u ludu czeskiego, ale popadł w zatarg z władzami kościelnymi. Zaproszony na sobór do Konstancji, został postawiony pod sąd jako heretyk i spalony na stosie w 1415 r. Stało się to zarzewiem wojen religijnych i społecznych w Czechach.
5. Paweł I, car rosyjski, syn Katarzyny Wielkiej, po wstąpieniu na tron starał się działać w innym aniżeli matka duchu (złagodził nieco system rządzenia, wypuścił np. z więzienia Kościuszkę). Wkrótce jednak jego dziwactwa i tyrania doprowadziły do spisku wśród wojskowych pod wodzą Pahlena. Zosia! uduszony w swoim pałacu 23 marca 1801 r.
6. Władysław Sikorski, generał, premier rządu polskiego na emigracji po klęsce wrześniowej, był dowódcą polskich sił zbrojnych, które kontynuowały walkę z Niemcami po stronie mocarstw sprzymierzonych. W 1941 r. nawiązał ponownie stosunki dyplomatyczne ze Związkiem Radzieckim. Zginął w nie wyjaśnionej dotąd katastrofie lotniczej kolo Gibraltaru 4 lipca 1943 r.
7. Romuald Traugutt w październiku 1863 r. objął władzę dyktatora powstania. Gdy obiecana pomoc Francji zawiodła, a Austria ogłosiła stan oblężenia, los powstania był przypieczętowany. Traugutt został aresztowany i po czteromiesięcznym śledztwie skazany na śmierć przez powieszenie. Zginął na stokach cytadeli warszawskiej 5 sierpnia 1864 r.
8. Samuel Zborowski, typowy przedstawiciel skorej do samowoli i gwałtów magnaterii polskiej XVI w., skazany został na wygnanie za zabójstwo kasztelana Wapowskiego i napad na Tęczyńskiego. Nie robiąc sobie wiele z wyroku przebywał w Polsce, wszczynał wciąż nowe awantury, groził nawet zamachem na króla. Pochwycony, został ścięty na zamku krakowskim 26 maja 1584 r.
9. Robert Scott, angielski badacz Antarktydy, jako kierownik ekspedycji polarnej z lat 1902—1904 odkrył Ziemię Króla Edwarda VII. W styczniu 1912 r. dotarł z 4 towarzyszami do bieguna południowego (po Amundsenie). W drodze powrotnej wszyscy zmarli z wycieńczenia, znajdując się zaledwie o kilkanaście kilometrów od stacji żywnościowej.
10. Chyba w najbardziej makabryczny sposób zginął Jerzy Dózsa, przywódca zbuntowanych chłopów węgierskich z XVI w. Kiedy oblegał Temesvar, wyruszył przeciw niemu z wojskiem Jan Zapolia. Chłopi zostali rozbici, a Dózsa schwytany, żywcem upieczony na rozżarzonym tronie i zjedzony przez własnych ludzi, którym jedynie pod tym warunkiem darowano życie.
