Chihuahua, ze swoją wagą pomiędzy 0,5 a 3 kg, jest najmniejszym psem świata. Istnieją dwie odmiany tej rasy: krótkowłosa (gładkowłosa) i długowłosa.
Przypuszcza się, że protoplasta chihuahua istniał już w V wieku n.e., jeszcze przed przybyciem Majów do Meksyku. Te małe pieski prawdopodobnie służyły Majom jako ofiary mające zjednać przychylność bogów przed śmiercią. Wiadomo, że Toltekowie, żyjący w Meksyku w IX wieku n.e., chowali psy zwane „techichi”. Były to niewielkie czworonogi o długowłosej szacie, a ich cechą charakterystyczną było to, że nie szczekały.
Figurki techichi, odkryte w klasztorze Huejotzingo niedaleko stolicy Meksyku, przedstawiają psy łudząco podobne do chihuahua. K. dc Plinde, meksykański hodowca i znawca chihuahua, twierdzi, że współczesne chihuahua wzięły się z połączenia techichi z małym bezwłosym pieskiem, który drogą lądową trafił z Azji na Alaskę, gdy kontynenty azjatycki i amerykański nie były jeszcze oddzielone Cieśniną Beringa. Uważa się, że chihuahua odziedziczył po przybyszu jeszcze mniejsze rozmiary. Przodkowie Chihuahua byli cenionymi psami ozdobnymi jak również niezbędnymi uczestnikami tolteckich i azteckich uroczystości religijnych.
Pierwsze okazy współczesnego chihuahua zostały odkryte w roku 1850 przez turystów odwiedzających meksykański stan Chihuahua. Małe pieski szybko zdobyły popularność. Za niektóre płacono w złocie więcej niż wynosiła waga ich ciała. Rasa ponownie zwróciła na siebie uwagę w roku 1890 kiedy śpiewaczka operowa Adelina Patti otrzymała małego chihuahua w bukiecie kwiatów od prezydenta Meksyku.
Filigranowy chihihuahua ma zwartą, prostokątną budowę ciała, jest psem czujnymi śmiałym. Głowa jest okrągła jak jabłko, krawędź czoła wyraźna, kufa (morda) umiarkowanie krótka i spiczasta. Oczy, podobnie jak i uszy,
są duże i szeroko rozstawione. Ogon skręcony i noszony na grzbiecie.
Rasę cechuje inteligencja, przywiązanie i wierność wobec właściciela, natomiast nieufność w stosunku do obcych. Dopuszczalne są umaszczenia we wszystkich kolorach.
