Quentin Jerome Tarantino (urodzony 27 marca 1963), amerykański reżyser, scenarzysta, producent i aktor. Jego filmy charakteryzują się nieliniowymi fabułami, estetyzacją przemocy, rozbudowanymi scenami dialogów, obsadami zespołowymi, odniesieniami do kultury popularnej i szeroką gamą innych filmów, ścieżkami dźwiękowymi zawierającymi głównie piosenki i partytury z lat sześćdziesiątych do osiemdziesiątych, alternatywną historią i cechy filmu neo-noir.
Karierę rozpoczął jako niezależny filmowiec, wydając w 1992 roku Reservoir Dogs – Wściekłe psy, który został sfinansowany ze sprzedaży jego scenariusza True Romance (1993). Magazyn Empire okrzyknął Wściekłe psy jako „Największy niezależny film wszechczasów”. Jego drugi film, Pulp Fiction (1994), komedia kryminalna, odniósł duży sukces zarówno wśród krytyków, jak i widzów. Napisał także scenariusz do horroru Od zmierzchu do świtu (1996), w którym też zagrał. Tarantino złożył hołd filmom blaxploitation z lat 70. z Jackie Brown (1997), adaptacją powieści Elmorea Leonarda Rum Punch.
W 2003 roku Tarantino wydał Kill Bill: Vol. 1, wysoce stylizowany “film zemsty” w filmowych tradycjach filmów kung fu i japońskich sztuk walki; Tom 2 ukazał się w 2004 roku.
Następnie Tarantino wyreżyserował slasherowy film Death Proof (2007), będący częścią podwójnego filmu fabularnego z Robertem Rodriguezem, wydany w tradycji kina grindhouse z lat 70. pod wspólnym tytułem Grindhouse.
Jego długo odkładane Inglourious Basterds – Bękarty wojny (2009) opowiada alternatywną historię sił alianckich w nazistowskich Niemczech i spotkał się z uznaniem krytyków.
Następnie osiągnął kolejny krytyczny sukces, Django Unchained (2012), western spaghetti, którego akcja rozgrywa się na południu Antebellum. Jego ósmy film, The Hateful Eight (2015), był długofalowym westernem, który początkowo był wyświetlany w kinowej wersji 70 mm objazdowo.
Jego dziewiąty film, Once Upon a Time in Hollywood – Pewnego razu… w Hollywood (2019), opowiada alternatywną historię wydarzeń związanych z morderstwami Tate – LaBianca.
Filmy Tarantino odniosły sukces zarówno krytyczny, jak i komercyjny, a także są uznane za kultowe. Otrzymał wiele nagród branżowych, w tym dwie Oscary, dwie nagrody BAFTA, cztery Złote Globy i Złotą Palmę, a także był nominowany do nagrody Emmy i pięciu nagród Grammy. W 2005 roku znalazł się na corocznej liście Time 100 najbardziej wpływowych ludzi na świecie. Filmowiec i historyk Peter Bogdanovich nazwał go „najbardziej wpływowym reżyserem swojego pokolenia”. W grudniu 2015 roku Tarantino otrzymał gwiazdę na Aleji Gwiazd w Los Angeles – za swój wkład w przemysł filmowy.
Tarantino urodził się 27 marca 1963 roku w Knoxville w stanie Tennessee jako jedyne dziecko Connie Pender i Tonyego Tarantino, aktora i producenta. Jego ojciec ma włoskie pochodzenie, a jego matka ma irlandzkie pochodzenie. Został nazwany Quint Asper, postać Burta Reynoldsa w serii CBS Gunsmoke. Matka Tarantino poznała jego ojca podczas podróży do Los Angeles, gdzie Tony był studentem prawa i niedoszłym artystą. Wkrótce potem wyszła za niego za mąż, aby uniezależnić się od rodziców, ale ich małżeństwo było krótkie. Po rozwodzie Connie Tarantino opuściła Los Angeles i przeniosła się do Knoxville, gdzie mieszkali jej rodzice. W 1966 roku Tarantino i jego matka wrócili do Los Angeles.
Matka Tarantino wyszła za mąż za muzyka Curtisa Zastoupila wkrótce po przyjeździe do Los Angeles, a rodzina przeniosła się do Torrance, miasta w hrabstwie Los Angeles w South Bay. Zastoupil zachęcał Tarantino do zamiłowania do kina i towarzyszył mu na licznych pokazach filmowych. Matka Tarantino pozwoliła mu oglądać filmy zawierające treści dla dorosłych, takie jak Carnal Knowledge (1971) i Deliverance (1972). Po tym, jak jego matka rozwiodła się z Zastoupilem w 1973 roku i otrzymała błędną diagnozę chłoniaka Hodgkina, Tarantino został wysłany do swoich dziadków w Tennessee. Pozostał tam mniej niż rok przed powrotem do Kalifornii.
Mając 14 lat, Tarantino napisał jedno ze swoich najwcześniejszych dzieł, scenariusz zatytułowany Kapitan Peachfuzz and the Anchovy Bandit, oparty na filmie Hala Needhama Smokey and the Bandit z 1977 roku z udziałem Burta Reynoldsa. Latem po swoich 15. urodzinach Tarantino został uziemiony przez matkę za kradzież ze sklepu powieści Elmorea Leonarda The Switch from Kmart. Pozwolono mu wyjechać tylko do Torrance Community Theatre, gdzie brał udział w takich spektaklach jak “Two Plus Two Makes Sex” oraz Romeo i Julia. W wieku 15 lat Tarantino porzucił szkołę Narbonne High School w Harbor City w Los Angeles. Następnie pracował jako woźny w kinie dla dorosłych w Torrance, zwanym Pussycat Theatre. Później Tarantino uczęszczał na zajęcia aktorskie w James Best Theatre Company, gdzie poznał kilku swoich ewentualnych współpracowników. Podczas pracy w James Best Tarantino poznał także Craiga Hamanna, z którym współpracował przy produkcji swojego pierwszego filmu w 1987 roku.
W latach 80. Tarantino pracował na wielu stanowiskach. Spędził czas jako rekruter w przemyśle lotniczym i przez pięć lat pracował w Video Archives, sklepie wideo w Manhattan Beach w Kalifornii. Aktor Danny Strong opisuje Tarantino jako „takiego miłośnika kina. Miał taką wiedzę o filmach, że starał się nakłonić ludzi do oglądania naprawdę fajnych filmów”. Po spotkaniu na imprezie w Hollywood Lawrence Bender zachęcił Tarantino do napisania scenariusza. Jego pierwsza próba napisania scenariusza, który opisał jako „film akcji z lat 70-tych”, nigdy nie została opublikowana i wkrótce potem została porzucona. W 1987 roku Tarantino był współautorem scenariusza i wyreżyserował swój pierwszy film, My Best Friends Birthday – Urodziny mojego najlepszego przyjaciela (1987). Został niedokończony, ale jego scenariusz później stał się podstawą True Romance – Prawdziwy romans.
Tarantino otrzymał swoje pierwsze płatne zlecenie na początku lat 90., kiedy Robert Kurtzman zatrudnił go do napisania scenariusza do From Dusk till Dawn – Od zmierzchu do świtu.
Scenariusz Tarantino True Romance – Prawdziwy romans został wybrany, a film został ostatecznie wydany w 1993 roku. Drugi scenariusz, który Tarantino sprzedał, dotyczył filmu Natural Born Killers – Urodzeni mordercy, który został poprawiony przez Davea Veloza, Richarda Rutowskiego i reżysera Olivera Stonea. Tarantino otrzymał kredyt fabularny i stwierdził w wywiadzie, że życzył filmowi dobrze, ale później wyparł się ostatniego filmu. Film wywołał wrogość, a publikacja książki „wszystko” zatytułowanej Killer Instinct autorstwa Jane Hamsher – która wraz z Donem Murphym miała oryginalny scenariusz i wyprodukowała film – doprowadziła Tarantino do fizycznego napadu na Murphyego w AGO restauracja w West Hollywood w Kalifornii w październiku 1997 r. Murphy następnie złożył pozew przeciwko Tarantino o 5 milionów dolarów; sprawa zakończyła się, gdy sędzia nakazał Tarantino zapłacić Murphyemu 450 $. Tarantino był także niewymienionym scenarzystą zarówno w Crimson Tide -Karmazynowy przypływ (1995), jak i The Rock – Twierdza (1996).
Po sukcesie Reservoir Dogs – Wściekłe psy, Tarantino dostał się do Hollywood i miał liczne oferty, w tym Speed (1994) i Men in Black (1997), ale zamiast tego wyjechał się do Amsterdamu, aby pracować nad swoim scenariuszem dla Pulp Fiction.
W 1995 roku Tarantino brał udział w antologicznym filmie Cztery pokoje, w którym uczestniczyli także reżyserzy Robert Rodriguez, Allison Anders i Alexandre Rockwell. Tarantino wyreżyserował i zagrał w czwartym segmencie „The Man from Hollywood”, będącym hołdem dla odcinka Alfreda Hitchcocka Presents „Man from the South”. W tym samym roku ponownie współpracował z Rodriguezem, grając drugoplanową rolę w Desperado, aw 1996 roku From Dusk till Dawn został ostatecznie wydany z reżyserem Rodrigueza i Tarantino z Keitlem, Georgem Clooneyem i Juliette Lewis. Jego trzecim filmem fabularnym był Jackie Brown (1997), adaptacja powieści Elmorea Leonarda Rum Punch. W hołdzie filmom blaxploitation wystąpiła Pam Grier, która zagrała w wielu filmach tego gatunku w latach 70. Otrzymał pozytywne recenzje i został nazwany „powrotem” dla Griera i współpracownika Roberta Forstera. Leonard uważał Jackie Browna za swojego ulubionego z 26 różnych ekranowych adaptacji swoich powieści i opowiadań.
W 1998 roku Tarantino zadebiutował na scenie na Broadwayu jako amoralny psycho-zabójca w odrodzeniu sztuki Wait Until Dark z 1966 roku, która otrzymała nieprzychylne recenzje krytyków, ale jego moc gwiazdy zapewniła prawie wyprzedaną produkcję dla jej limitowanej, 16 tydzień na Broadwayu. W grudniu 1999 roku Tarantino został dołączony do filmowej adaptacji komiksu Marvela Iron Mana dla New Line Cinema. Z projektu nic nie wyszło. W latach 90. Tarantino miał kilka pomniejszych ról aktorskich, w tym w Eddie Presley (1992), The Coriolis Effect (1994), Sleep With Me (1994), Somebody to Love (1994), All-American Girl (1995), Destiny Turns on the Radio (1995), Desperado (1995), From Dusk till Dawn (1996) i Girl 6 (1996). Zagrał także w Directors Chair Stevena Spielberga, symulacyjnej grze wideo, która wykorzystuje wstępnie wygenerowane klipy filmowe.
Jako producent – W ostatnich latach Tarantino wykorzystywał swoją hollywoodzką moc, aby poświęcić mniejszym i zagranicznym filmom więcej uwagi, niż mogłyby otrzymać w inny sposób. Filmy te są często określane jako „Przedstawione przez Quentina Tarantino” lub „Prezenty Quentina Tarantino”. Pierwsza z tych produkcji miała miejsce w 2001 roku z filmem o sztukach walki Iron Monkey z Hongkongu, który zarobił w Stanach Zjednoczonych ponad 14 milionów dolarów, czyli siedem razy więcej niż budżet. W 2004 roku przywiózł do Stanów Zjednoczonych chiński film o sztukach walki Hero. Skończyło się na tym, że miał numer jeden w kasie i zarobił 53,5 miliona dolarów. W 2006 roku kolejna produkcja „Quentin Tarantino przedstawia”, Hostel, został otwarty jako numer jeden w kasie z 20,1 miliona dolarów w weekend otwarcia. Zaprezentował „The Protector” z 2006 roku i jest producentem filmu „Hostel: Part II” z 2007 roku. W 2008 roku wyprodukował Larry Bishop Hell Ride, film o zemście motocyklisty.
Ponadto w 1995 roku Tarantino założył Rolling Thunder Pictures z Miramax, aby wydać lub ponownie wydać kilka niezależnych i zagranicznych filmów. Do 1997 roku Miramax zamknął firmę z powodu słabej sprzedaży. Kolejne filmy zostały wydane przez Rolling Thunder Pictures: Chungking Express (1994, reż. Wong Kar-wai), Switchblade Sisters (1975, reż. Jack Hill), Sonatine (1993, reż. Takeshi Kitano), Hard Core Logo (1996, reż. Bruce McDonald), The Mighty Peking Man (1977, reż. Ho Meng Hua), Detroit 9000 (1973, reż. Arthur Marks), The Beyond (1981, reż. Lucio Fulci) i Curdled (1996, reż. Reb Braddock).
Życie osobiste
Jako dziecko Tarantino był fanem wczesnych epok Marvel Comics, szczególnie tych, które zostały napisane przez Stana Lee i Jacka Kirby, i jest uznanym fanem Marvel Cinematic Universe.
Tarantino powiedział, że planuje zrezygnować z kręcenia filmów w wieku 60 lat, aby skupić się na pisaniu powieści i literatury filmowej. Sceptycznie odnosi się do cyfryzacji przemysłu filmowego, mówiąc: „Jeśli rzeczywiście dotrze do miejsca, w którym nie można już pokazywać filmu 35 mm w kinach i wszystko jest projekcją cyfrową, nie dojdę nawet do 60”. Stwierdził również, że ma plan, chociaż „nie wyryty w kamieniu”, aby przejść na emeryturę po nakręceniu dziesiątego filmu: „Jeśli dojdę do dziesiątego, wykonam dobrą robotę i nie schrzanię tego, cóż, to brzmi jak dobry sposób na zakończenie starej kariery ”.
W lutym 2010 roku Tarantino kupił New Beverly Cinema w Los Angeles. Tarantino zezwolił poprzednim właścicielom na dalsze prowadzenie teatru, ale stwierdził, że od czasu do czasu będzie przedstawiał sugestie programowe. Cytowano go, mówiąc: „Dopóki żyję i jestem bogaty, New Beverly tam będzie, pokazując filmy nakręcone na 35 mm”. Począwszy od 2014 roku, Tarantino wziął więcej aktywny udział w programowaniu pokazów filmowych w New Beverly, pokazując własne filmy, a także druki ze swojej osobistej kolekcji.
W wywiadzie dla AXS TV w czasie premiery The Hateful Eight – Nienawistna ósemka, Tarantino został zapytany, czy ma przekonania religijne, a jego odpowiedź brzmiała: „Myślę, że urodziłem się katolikiem, ale nigdy nie praktykowałem … W miarę upływu czasu, gdy stałem się mężczyzną i poszedłem dalej jako dorosły, nie jestem pewien, w co w to wierzę. Naprawdę nie wiem, czy wierzę w Boga, a zwłaszcza w tę postać Świętego Mikołaja, która wydawało się, że ludzie wyczarowali.”
30 czerwca 2017 roku Tarantino zaręczył się z izraelską piosenkarką Daniellą Pick, córką muzyka Sviki Pick. Spotkali się, gdy Tarantino był w Izraelu, aby promować Bękarty Wojny w 2009 roku. Pobrali się 28 listopada 2018 roku podczas ceremonii reformowanej żydowskiej w ich domu w Beverly Hills. 21 sierpnia 2019 roku ogłoszono, że para spodziewa się pierwszego dziecka, które wraz z żoną mieszka w Ramat Aviv Gimel w Izraelu. 22 lutego 2020 roku w Izraelu urodził się ich syn Leo.
