Bitwa o Sewastopol

„Bitwa o Sewastopol” (Битва за Севастополь) to rosyjsko-ukraiński pełnometrażowy wojskowy dramat historyczny i biograficzny w reżyserii Siergieja Mokritskiego , nakręcony w 2015 roku. Film opowiada o losach radzieckiej snajperki Ludmiły Pawliczenko, bohaterki Związku Radzieckiego która zabiła 309 żołnierzy i oficerów wojsk w czasie Wielkiej Wojny Ojczyźnianej z Nazistowskimi Niemcami .

Film miał premierę kinową 2 kwietnia 2015 r.,a telewizyjną 9 maja 2015 r. Na antenie ukraińskiego kanału Ukraina i rosyjskiego Channel One. 22 i 23 lutego 2016 roku na Channel One odbyła się premiera 4-odcinkowej telewizyjnej wersji filmu. Wydanie filmu na ekrany kin zbiegło się w czasie z 70. rocznicą zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej.

Scenariuszfilmu napisał Maxim Budarin , Sergey Mokritsky, Leonid Korin i Maxim Dankevich na podstawie pomysłu Jegora Olesova i na podstawie książki Pawlichenki „Heroic History: Defense of Sevastopol 1941-1942”. Zdjęcia kręcone były w Sewastopolu , Bałakławie , Kijowie , Odessie i Kamieńcu-Podolskim i trwały prawie rok – od jesieni 2013 do lipca 2014.

Nad filmem pracował międzynarodowy zespół kierowany przez reżysera Siergieja Mokritsky’ego, ze studia New People i Kinorob. Projekt filmowy był prezentowany na stoisku reprezentującym kino ukraińskie na międzynarodowych forach filmowych w Cannes, Odessie, Berlinie i Toronto.

Twórcy filmu określili swoją pracę jako psychologiczną biografię filmową, o tragicznych losach kobiety na wojnie. Film odzwierciedla wydarzenia z lat 1937-1957.

Fabuła filmu oparta jest na prawdziwych wydarzeniach. Wspomniane w nim fakty są oparte na biografii legendarnej radzieckiej snajperki Ludmiły Michajłowej Pavlicenko .

Podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej Ludmiła, studentka studiów podyplomowych na Uniwersytecie Państwowym w Kijowie, odbyła praktykę magisterską w Odessie. Po krótkotrwałych kursach snajperskich w pierwszych dniach wojny zgłosiła się na ochotnika na front, stając się żołnierzem z Dywizji Czerwonego Sztandaru Armii Czerwonej i rozpoczyna swoją heroiczną ścieżkę bojową: bitwy graniczne w Mołdawskiej SRR – obrona Odessy – obrona Sewastopola. Po wielu osobistych zwycięstwach w pojedynkach z nazistowskimi snajperami, stając się żywą legendą, Ludmiła opuszcza Sewastopol ranna na kilka dni przed jego upadkiem.

Poza scenami bitewnymi, w fabule wiele uwagi poświęca się emocjonalnym przeżyciom bohaterów, poczesne miejsce zajmuje „linia miłosna”, gdyż reżyser mocno przejmował się tematem wojennych kobiet.

W 1942 roku, po przejściu wojennych prób, Ludmiła znalazła się w delegacji radzieckiej do Stanów Zjednoczonych, gdzie zaprzyjaźniła się z pierwszą damą tego kraju, Eleanor Roosevelt. Hasło filmu „Kobieta, która zmieniła bieg historii” przypomina rolę legendarnej snajperki z ZSRR w otwarciu drugiego frontu w Europie podczas drugiej wojny światowej . Podczas wycieczki po miastach Ameryki, zorganizowanej przez Eleanor Roosevelt w Chicago, Ludmiła Pavlichenko wypowiedziała swoje słynne słowa:

„Mam dwadzieścia pięć lat. Na froncie udało mi się już zabić trzystu dziewięciu faszystowskich najeźdźców. Czy nie sądzicie, panowie, że zbyt długo chowaliście się za moimi plecami?!”

Po wojnie ponownie spotkała się z Eleanor Roosevelt.

Film w niektórych miejscach mocno różni się od biografii prawdziwej Ludmiły Pawlicenko. Na przykład jej ojciec nie mógł w żaden sposób nosić imienia Pavlichenko, ponieważ Ludmiła Belova otrzymała je w krótkim wczesnym małżeństwie. Ponadto ze względu na spektakularne losy głównej linii miłosnej filmu zmieniono okoliczności śmierci drugiego i ukochanego męża Pavlicenki. W rzeczywistości Leonid Kitsenko, nie zdając sobie z tego sprawy, bronił swojej ukochanej: tego dnia, na kilka minut przed nagłym rozpoczęciem nalotu niemieckiego moździerza, Kitsenko położył rękę na ramionach Pavlichenki. W rezultacie, gdy obok nowożeńców eksplodowała inna mina, Kitsenko otrzymał największą liczbę odłamków.

Oficjalna ścieżka dźwiękowa do filmu „Bitwa o Sewastopol” została napisana i wykonana przez Narodową Honorową Akademicką Orkiestrę Symfoniczną Ukrainy .

Oficjalny album ze ścieżką dźwiękową został nagrany od listopada 2014 do stycznia 2015.

Ponownie nagrana piosenka „ Kukushka ” grupy „ Kino ” w nowym wykonaniu Poliny Gagariny stała się piosenką oficjalną . Jest też oficjalny teledysk do piosenki, w którym nie ma kadrów z samą piosenkarką – tylko wycinek z filmu.

Muzykę do filmu napisał Jewgienij Galperin , a nowy utwór zaaranżował Konstantin Meladze .

W filmie i na płycie piosenkę „Obіymi” (rosyjski uścisk) wykonała ukraińska grupa „ Okean Elzy ”. Nakręcono również do niego oficjalny klip wideo, który został wydany 27 lutego 2013 roku na YouTube.