Zbigniew Boniek “Zibi” – urodził się 03 marca 1956, jest polskim byłym piłkarzem i menedżerem, obecnie szef Polskiego Związku Piłki Nożnej (PZPN).
Były pomocnik , który był również zdolny do gry głównie jako prawoskrzydłowy i drugi napastnik , jest uważany za jednego z największych polskich piłkarzy wszechczasów i został wybrany przez Pelé jako jeden ze 100 najlepszych żyjących piłkarzy w 2004 roku.
W międzynarodowej karierze w 80 występach strzelił 24 gole i zagrał na trzech kolejnych mistrzostwach świata, pomagając Polsce w zajęciu 3. miejsca w 1982 roku i zaliczeniu do Drużyny Turnieju. Jego największe osiągnięcia w klubowym futbolu były w Juventusie we Włoszech, wygrywając Serie A , Puchar Włoch , Puchar Europy , Puchar Puchar Europy Zdobywców i Superpuchar Europy pomiędzy 1983 i 1985 roku, jako pierwszy polski piłkarz wygrał tytuł konfederacji i jeden z pierwszych graczy z Europy Wschodniej, którzy zrobili to w klubie spoza kontynentu.
Na początku lat 90. zarządzał kilkoma włoskimi klubami, a w 2002 roku także reprezentacją Polski. W 2019 roku został wprowadzony do włoskiej galerii sław piłki nożnej .
Boniek urodził się w Bydgoszczy . Najpierw występował w polskich klubach Zawisza Bydgoszcz, a później w Widzewie Łódź .
Boniek przeniósł się do włoskiego giganta piłkarskiego Juventusu w 1982 roku. Z Juventusem wygrał Coppa Italia w swoim pierwszym sezonie , zajmując również drugie miejsce w lidze i awansując do finału Pucharu Europy 1983 w tym samym sezonie. W następnym sezonie jego występy okazały się decydujące, ponieważ Juventus zdobył zarówno tytuł Serie A, jak i Puchar Zdobywców Pucharów w 1984 roku, a Boniek strzelił zwycięskiego gola w zwycięstwie 2:1 nad Porto w finale ostatniego turnieju w Bazylea; kontynuował te zwycięstwa, zdobywając Superpuchar Europy później w tym samym roku strzelił dwa gole w wygranym 2: 0 meczu z Liverpoolem . Zdobył również Puchar Europy w 1985 roku , po raz kolejny przeciwko Liverpoolowi, wygrywając rzut karny, który Michel Platini następnie przekształcił, aby zdobyć tytuł dla Juventusu, chociaż zwycięstwo zespołu zostało w dużej mierze przyćmione przez katastrofę Heysel .
W następnym sezonie Boniek dołączył do Roma , gdzie wygrał drugi Coppa Italia w 1986 i ostatecznie zakończył karierę zawodową w klubie w 1988 roku.
Boniek reprezentował Polskę w 80 meczach międzynarodowych w latach 1976-1988, strzelając 24 gole. Brał udział w Mistrzostwach Świata FIFA z Polską w 1978 , 1982 i 1986 roku .
Chociaż początkowo występował jako rezerwowy tylko w dwóch pierwszych meczach grupowych Polski na mundialu w 1978 roku, zwrócił na siebie uwagę, strzelając dwa gole w wygranym 3-1 meczu z Meksykiem w ostatnim meczu Polski w fazie grupowej, pomagając swojemu narodowi. na szczycie swojej grupy; w drugiej rundzie Polacy jednak zajęli trzecie miejsce w swojej grupie i odpadli z turnieju.
Boniek wystąpił później w Polskiej drużynie, która zdobyła brązowy medal na Mistrzostwach Świata FIFA 1982 w Hiszpanii: pomógł swojej drużynie awansować do półfinału turnieju, strzelając przy tym 4 gole. W pierwszej rundzie strzelił gola w wygranym 5: 1 meczu z Peru 22 czerwca, pomagając Polsce zwyciężyć w grupie; w drugiej rundzie strzelił hat-tricka w wygranym 3: 0 drugiej rundzie przez swój kraj nad Belgią w Barcelonie 28 czerwca , ale został zmuszony przegapić półfinałową porażkę z ewentualnymi mistrzami Włoch z powodu zawieszenia – zółta kartka w 88. minucie remisu 0: 0 ze Związkiem Radzieckim .
Wrócił do wyjściowego składu na zwycięski mecz o trzecie miejsce z Francją i został najlepszym strzelcem w całym turnieju. Mistrzostwa Świata 1986 były mniej udane, ponieważ Polska awansowała dopiero do drugiej rundy jako druga najlepsza trzecia drużyna, a następnie odpadła w drugiej rundzie po porażce 4: 0 z Brazylią .
Chociaż Boniek był zwykle używany jako pomocnik , był również w stanie grać jako napastnik . Wolał działać między liniami w wolnej roli, chociaż był wszechstronnym graczem, zdolnym do gry na kilku pozycjach ofensywnych i pomocniczych na flance lub w środku, a przez całą swoją karierę był rozmieszczony jako ofensywny pomocnik , jako prawy skrzydłowy , w rozgrywanie roli środkowego pomocnika , jako środkowy napastnik , albo jako drugi napastnik ; Jednak jego menedżer Juventusu, Giovanni Trapattoni , często walczył ze znalezieniem dla Niego najbardziej odpowiedniej pozycji.
Boniek był znany ze swojej ekstrawertycznej osobowości i charakterystycznego wąsika, co uczyniło go bardzo rozpoznawalnym graczem. Wysoki, odważny i ciężko pracujący piłkarz o dużej, potężnej i smukłej sylwetce, był znany ze swojego niesamowitego tempa, przyspieszenia i szybkich reakcji. W szczególności Boniek był wysoko ceniony za swoją zdolność do wykonywania nagłych ataków, aby pokonać linię obrony i dostać się na koniec długich podań swoich kolegów z drużyny, zwłaszcza Michela Platiniego , z którym nawiązał bliską przyjaźń i dobrą współpracę w Klubie z Turynu, który sprawił, że był zabójczy podczas kontrataków; to skłoniło Diego Maradona do opisania Bonika jako najlepszego gracza kontrataku na świecie.
Wysoce utalentowany, kreatywny, inteligentny i zręczny piłkarz, był jednym z najlepszych dryblerów swoich czasów, a także wykazał się doskonałą techniką, talentem i klasą. Był znany ze swojego celnego strzału do bramki, a także jako jego chirurgiczne wykończenie zarówno nogą, jak i głową, co pozwoliło mu utrzymać stałą liczbę bramek przez całą karierę; zyskał również reputację mającego tendencję do zdobywania decydujących bramek dla swojej drużyny w kluczowych meczach.
Pomimo swoich umiejętności, czasami był również krytykowany za to, że był taktycznie niezdyscyplinowany, niekonsekwentny, zbyt statyczny w swoich ruchach poza piłką oraz za niewystarczający udział w grze swojej drużyny podczas meczów, co doprowadziło go do walki z przeciwnikami, nie dawało mu dużo miejsca.
Prezydent Juventusu w czasie kadencji Bońka w klubie, Gianni Agnelli , nadał mu przydomek Bello di notte („Piękno w nocy”, co jest grą o tytule filmu Buñuel Belle de Jour ) ze względu na jego doskonałe występy w Europie mecze turniejów klubowych, które były rozgrywane wieczorem; rzeczywiście, podczas turniejów kontynentalnych jego przeciwnicy zwykle dawali mu więcej miejsca i czasu na piłkę niż w Serie A, co pozwoliło mu na robienie postępów, wykonywanie indywidualnych dryblingu i samemu strzelanie goli, lub też cofanie się głęboko, łączenie się z pomocnikami i tworzenie szans lub pomoc kolegom z drużyny, dzięki jego podaniom, wizji i sprytnemu ruchowi. Był również nazywany Zibi przez włoską prasę.
Pod koniec swojej kariery, gdy stracił tempo, często pełnił rolę defensywnego libero.
Po przejściu na emeryturę Boniek kontynuował karierę trenerską, ale z mniejszym powodzeniem; trenował także we Włoszech, przebywając w Lecce w latach 1990–1991, w Bari w latach 1991–92, Sambenedettese w latach 1992–93 i Avellino w latach 1994–96.
Boniek był wiceprezesem Polskiego Związku Piłki Nożnej , a w lipcu 2002 roku został menadżerem Polski . Zrezygnował w grudniu 2002 roku, po zaledwie pięciu meczach (2 zwycięstwa, 1 remis, 2 porażki, w tym 1: 0 u siebie z Łotwą w eliminacjach do Mistrzostw Europy).
Po przejściu na emeryturę Boniek miał udaną karierę biznesową. Później pracował również jako ekspert i komentator piłkarski. Według doniesień w Polsce Boniek był faworyzowany jako nowy minister sportu swojego kraju, ale zaprzeczył twierdzeniom i stwierdził, że nie ma zamiaru podejmować pracy.
W 2004 roku Boniek został uznany przez Pelé za jednego ze 125 największych żyjących piłkarzy , w ramach obchodów stulecia FIFA. W dniu 12 października 2009 r. Otrzymał nagrodę „Golden Foot” Złota Stopa .
26 października 2012 roku został prezesem Polskiego Związku Piłki Nożnej . Jako szef polskiej piłki nożnej cieszy się ogromną popularnością wśród kibiców ze względu na swój pogląd na dekryminalizację kibiców oraz na rzecz legalizacji pirotechniki na stadionach, co jest powszechną praktyką ultrasów .
Międzynarodowy piłkarz Hondurasu Óscar Boniek García otrzymał drugie imię Boniek na cześć Zbigniewa Bońka. García wybrał imię „Boniek” wypisane z tyłu swojej koszulki podczas gry w Houston.
Zbigniew Boniek jest rycerzem III klasy Orderu Zasługi Republiki Włoskiej Commendatore Ordine al Merito della Repubblica Italiana.
