Adam Henri Georges (1904—67), rzeźbiarz. Uczył się u swego ojca — złotnika — później m. in. w École des Beaux-Arts w Paryżu. Pocz. uprawiał grafikę, 1942 zajął się rzeźbą (dynamiczne kompozycje figuralne, np. Leżąca, 1943). Dzięki pomocy P. Picassa poświęcił się wyłącznie rzeźbie. Stworzył własny styl odznaczający się prostotą i monumentalizmem (Wielki akt, 1949), później przeszedł do zgeometryzowanych, dynamicznych form abstrakcyjnych (rzeźba przed muzeum w Hawrze, 1955), często nawiązujących do architektury (projekty Pomnika więźnia politycznego, 1952, i Latarni umarłych w Oświęcimiu, 1957— 58). Od ok. 1949 wzbogacał powierzchnię swych rzeźb reliefową i rytą dekoracją. Tworzył również liczne prace graficzne oraz projekty tkanin,- prowadził też działalność pedagogiczną.
