Alençon, koronki z (alensońskie), wzorowane na weneckich koronki igłowe, których produkcja rozwinęła się w Alenęon (Normandia) w 2. poł. XVII w. Z inicjatywy J. B. Colberta, który sprowadził wł. mistrzów, powstała tu manufaktura koronkarska (1665—75). W XVIII w. Alencon należało do najważniejszych ośrodków koronkarstwa we Francji, a tradycje te utrzymały się do dziś (istnieje tu szkoła koronkarska). Pocz. wyrabiano tzw. koronki franc, (point de France), bardzo podobne do wł., z wypukłym wzorem roślinnym na tle siatkowym o oczkach sześciobocznych. Wykonywano je gł. z bardzo delikatnych białych nici lnianych. Później powstał typ zw. point dAlencon, charakteryzujący się drobniejszą siatką, symetryczną kompozycją i bogactwem motywów ornamentalnych (kwiaty, kosze, lambrekiny, atrybuty królewskie, groteski J. Beraina). Podobne koronki igłowe (zw. również alensońskimi) wyrabiano w Argentan, Sedanie, Aurillac, Reims i Arras.
