Gerard van Swietten był holenderskim lekarzem doby oświecenia. Pobierał nauki od Hermna Boerhaave.
Van Swietten był praktykującym katolikiem, który nie ukrywał swojego wyznania. Nie pozwoliło mu to w pełni rozwinąć się w Lejdzie, gdzie większość mieszkańców była protestantami. Okazało się być to zbyt wielką przeszkodą w karierze, dlatego w roku 1741 wyjechał do Wiednia. Tam jego życie zawodowe potoczyło się zupełnie innymi torami. Bardzo szybko został mianowany nadwornym lekarzem cesarzowej Marii Teresy. Dało mu to ogromne możliwości rozwoju, prowadzenia szeregu badań i wdrożenia wielu rewolucyjnych zmian w medycynie i jej nauczaniu.
Pierwszym jego celem była reforma Uniwersytetu Wiedeńskiego. Wykładowcami na tej uczelni byli lekarze reprezentujący niski poziom wiedzy, bez zapału i chęci przekazywania swoich umiejętności. Prawdopodobnie nie mieli ich zbyt wiele, ponieważ zazwyczaj byli to medycy nie umiejący utrzymać się z własnej praktyki. Holender wpadł na pomysł, aby Uniwersytet Wiedeński był pod opieką państwa. Profesorzy mieliby otrzymywać należytą zapłatę za nauczanie, a czesne na studia ulec obniżeniu.
Ogromną rewolucją, która całkowicie zmieniła studia medyczne było wprowadzenia nauczania przy łóżku chorego. Miało to miejsce w roku 1746. Dzięki temu młodzi adepci sztuki medycznej otrzymali szansę zdobycia wiedzy także w praktyce.
Wprowadził również obowiązek spisywania historii choroby , a także ujednolicił podręczniki i wykłady dla studentów.
Kim był Gerard van Swieten.
