Choroby grzybowe, bakteryjne i fizjologiczne warzyw cebulowych
Szara pleśń/zgnilizna szyjki cebuli – to najgroźniejsza choroba powodująca największe straty podczas przechowywania cebuli, pora i czosnku. Objawy choroby to mięknięcie szyjki cebuli. Na przekroju podłużnym widoczne ciemnoszare porażone mięsiste łuski. W dalszym rozwoju choroby następuje rozrost szarej grzybni na powierzchni łusek. Pod pierwszą łuską pojawiają się czarne sklerocja (1,5 mm). Porażenie cebuli rozpoczyna się w polu, na dolnej części zamierających liści rozwija się grzyb, następnie przemieszcza się do szyjki cebuli. Typowe objawy pojawiają się po ok 10-12 tygodniach składowania warzyw. Optymalna temp. do rozwoju grzyba to 20ºC, ale również dobrze się rozwija przy 3-4ºC. Zahamowanie rozwoju następuje w temperaturze 0ºC.
Na wielkość porażenie ma wpływ stopień dojrzałości cebuli podczas zbioru oraz prawidłowe dosuszanie cebuli po zbiorze z pola. Im szybciej zaschnie szyjka, tym mniejsze jest niebezpieczeństwo porażenia.
Profilaktycznie powinno się utrzymywać temperaturę od 0 do 1 ºC przez cały okres składowania i wilgotność względną powietrza 65%-75%.
Biała zgnilizna cebuli
Choroba atakuje cebule już w polu, a następnie podczas przechowywania. Objawy pojawiają się od piętki tj. gnicie oraz biały watowaty nalot z drobniutkimi czarnymi sklerocjami. Im wyższa temperatura przechowywania tym szybciej choroba się rozwija. Profilaktycznie należy unikać uprawy cebuli, czosnku, pora i szczypioru na glebach zakażonych grzybem oraz nie przechowywać długotrwale warzyw z zakażonych plantacji.
Fuzaryjne gnicie cebuli
Objawy są podobne do białej zgnilizny cebuli tzn.: porażenie zaczyna się od piętki i jest powiązane z wyższą temperaturą. Piętka pokrywa się białym nalotem, ale z różowatym odcieniem i w przeciwieństwie do zgnilizny nie ma czarnych sklerocji.
Bakteryjna zgnilizna cebuli.
Porażenie następuje już w polu, masowe gnicie rozpoczyna się w przechowalni. W początkowym okresie objawy widoczne są na przekroju cebuli. Pod zdrowymi mięsistymi łuskami, znajduje się jedna porażona łuska, podobna do zaparzonej i pokrytej nalotem o nieprzyjemnym zapachu. Po ok 2-3 miesiącach przechowywania może być porażona cała cebula. Przyczyną choroby mogą być: oparzelina słoneczna, uszkodzenie mechaniczne. Przechowywanie w ciepłych i wilgotnych pomieszczeniach przyspiesza rozwój choroby.
Szklistość łusek mięsistych.
Objawy występują podczas przechowywania na 2 lub 3 łusce mięsistej. Łuski stają się szkliste i przezroczyste a następnie cała cebula staje się miękka z nieprzyjemnym zapachem. Rozwojowi sprzyja wysoka temperatura pod koniec okresu przechowywania i wydłużenie okresu od dosuszania do schłodzenia. Wodnistość łusek mięsistych cebuli
Choroba może występować podczas przechowywania oraz podczas wegetacji i dosuszania. Objawy to wodnistość i szklistość łusek, które wtórnie mogą być porażone bakteriami. Wodnistość występuje u odmian o grubej pergaminowej suchej łusce, przez co nie ma możliwie swobodnej wymiany gazów oraz pary wodnej.
Tworzenie się suchej łuski między łuskami mięsistymi cebuli.
Sucha łuska powstaje podczas wegetacji, na skutek zaburzenia warunków klimatycznych w czasie formowania „główki”. Podczas suszy powstają „główki”, a następnie po opadach ponowny wzrost cebuli. Podczas przechowywania takich cebul dochodzi do zagniwania, niecałkowicie dosuszonej suchej łuski.