Żarówka jest to jeden z najważniejszych wynalazków XIX wieku. Dzięki niemu możliwe było oświetlenie zarówno domów mieszkalnych, jak i sklepów, czy hal produkcyjnych. Wydłużyło to czas pracy i produkcji, oraz poprawiło jakość życia w domach. Do tamtej pory stosowano jedynie lampki oliwne bądź zasilane ropą naftową. Były one jednak mniej wydajne, dawały mniej światła, a płomień stwarzał zagrożenie pożarowe.
Żarówka została wynaleziona przez Thomasa Alvę Edisona w 1879 roku. Jego żarówka posiadała szklaną czaszę, oraz żarnikiem z bambusa, bądź włókna węglowego. Dziś jednak nie wyobrażamy sobie, by w naszych żarówkach był bambus. W 1907 roku Irving Languir udoskonalił żarówkę Edisona. Bambus zastąpił on wolframem, szklaną bańkę wypełnił zaś argonem.
Jak działa żarówka?
Działanie żarówki nie jest skomplikowane. Prąd dopływa przez przewody do wolframowego drucika. W związku z tym, iż wolfram nie przewodzi elektryczności, drut rozjarza się jasnym światłem. A po co argon, bądź krypton? Czy poprawia on jasność żarówki? Nie, gaz ten tworzy swoistą atmosferę, która opóźnia przepalanie się cienkiego drutu.
