Aus Low-Budget-Produktion, zur Oscar-Nacht.
,Dallas Buyers Club', który od niedawna można też oglądać w polskich kinach, to film na miarę hollywoodzkiej opowieści. Składa się na to nie tylko fabuła oparta na faktach, ale też świetna gra aktorska, physische Transformation der Schauspieler der Hauptfiguren, utrata kilkunastu kilogramów na poczet roli, ale również szereg historii związanych z powstawaniem filmu. Zum Beispiel das geringe Budget, das den Machern zur Verfügung stand, Nur 25 dni zdjęciowych na realizację, czy ograniczone środki na make up, stylistę i światła. A jednak się udało. Trotz der schwierigen Aufgabe, das Projekt ist abgeschlossen, spotkał się z uznaniem krytyków, a grający w filmie Matthew McConaughey oraz Jared Leto stali się gwiazdami największej nocy filmowej i zostali laureatami tegorocznych Oscarów, za najlepszą rolę męską główną i drugoplanową.
Film porusza przykry i przygnębiający problem, historia dotyczy walki z wirusem HIV, a rzecz dzieje się w Stanach w momencie, kiedy na temat wirusa nie jest wiadomo zbyt wiele. Tematem opowieści jest zatem sama walka z chorobą, ale także towarzyszące temu uprzedzenia, zmagania z systemem, biurokracja i desperacka próba przetrwania. Auch das ist bemerkenswert, że historia oparta jest na zdarzeniach autentycznych, główny bohater Ron Woodrof żył naprawdę. By ratować swoje życie, po usłyszeniu diagnozy, zdecydował się na sprowadzanie leków zza granicy i sprzedawanie ich innym potrzebującym. Wpada jednak na sprytny sposób obejścia przepisów, nicht in der Lage, Medikamente zu verteilen, die nicht von den US-Behörden zugelassen sind, sprzedaje członkostwo w klubie, was das Leben vieler kranker Menschen verlängert. Die Geschichte ist sehr intensiv, Jede Minute des Films, kolejne problemy z jakimi bohater się ściera, potęgują frustrację również u widza, tak było przynajmniej ze mną. I to jest właśnie dla mnie moc kina, kiedy siedząc na wygodnej kanapie, czy w kinowym fotelu, trotz allem, czuję jakbym ramię w ramię z bohaterem boksowała się o jego życie.
Nie znajdę wystarczających słów na opisanie tego, czego na ekranie dokonali odtwórcy najważniejszych ról w filmie i za co na szczęście zostali w pełni docenieni. Świadczy o tym szereg nagród filmowych, jakie w ostatnim czasie na nich spłynęły. Nie potrafiłabym wybrać i zdecydować, którą rolę uznaję za lepszą. Obie były gigantycznym wyzwaniem i kosztowały bardzo wiele wysiłku, po prostu trzeba to zobaczyć. Obserwowanie tego co się działo na ekranie, war eine, ein tolles Kinoerlebnis. Jared Leto, do czego się przyznał kilkakrotnie podczas udzielania wywiadów, Den fertigen Film hat er noch nicht gesehen. Można sobie zatem wyobrazić ile kosztowało go przeobrażenie się w transseksualistę, Charakter, z której nie wychodził nawet poza planem. Ein Imitator der Rolle von Ron, nie tylko zaingerował w swoje ciało, er hat sich körperlich verändert, ale zmodyfikował także swój głos, Gangart, wypowiadania słów i spoglądania. To postać kompletna, istota stworzona na nowo.
Film poprowadzony jest w bardzo ciekawy sposób, trotz Spannung, powagi tematu i niezłej dawki bardzo silnych emocji, manchmal ist es heller. To co spodobało mi się bardzo, to świetne inscenizacje, brzydkie ściany w pokojach motelowych, Anhänger, oder das Innere des Krankenhauses, które spotęgowały autentyczność historii osadzonej w konkretnym czasie i świecie. Z przyjemnością też się słuchało bohaterów, zarówno Ron jak i Rayon posługują się nieco innym językiem, wysławiają się w sposób sobie charakterystyczny. Z jednej strony to zasługa gry aktorskiej ale też dobrego scenariusza, coś czego bardzo często brakuje mi w polskim kinie.